Europejska ochrona pracowników domowych

W związku ze zmianami demograficznymi, a w szczególności ze wzrostem liczby seniorów oraz osób z niepełnosprawnościami, rośnie globalne zapotrzebowanie na płatną opiekę. Niestety, potrzeby te nie są w dostateczny sposób zaspokajane, co oznacza, że mamy do czynienia z kryzysem opiekuńczym.

Międzynarodowa Organizacja Pracy (MOP) szacuje, że do 2030 r. 1,9 mld dzieci w wieku poniżej 15 lat i 200 mln osób starszych będzie wymagało opieki. Oznacza to łączny wzrost o 200 mln osób potrzebujących opieki w porównaniu z 2015 r. Ponadto ONZ przewiduje wzrost potrzeb w zakresie opieki długoterminowej, a odsetek osób starszych (w wieku 60 lat lub więcej) w światowej populacji ma wzrosnąć z 13,5 proc. w 2020 r. do 21,4 proc. do 2050 r. i 28,2 proc. do 2100 r. Oczekuje się, że w wyniku takich zmian demograficznych gospodarka opiekuńcza będzie rosła wraz ze zwiększonym popytem. Jeżeli inwestycje zaspokoją popyt i zagwarantują godną pracę pracownikom opiekuńczym, to szacuje się, że do 2035 r. powstanie 300 mln miejsc pracy i zmniejszy się nierówności płci. Pracownicy domowi stanowią co najmniej 25 procent wszystkich płatnych pracowników opiekuńczych.

Międzynarodowa Organizacja Pracy podaje, że kobiety stanowią trzy czwarte z 75,6 miliona pracowników domowych na całym świecie. Większość z nich nie jest chroniona prawem pracowniczym oraz nie jest objęta ubezpieczeniem. W oczach społeczeństwa oraz decydentów tzw. pracownice i pracownicy domowi są niedoceniani, co może prowadzić do licznych patologii. Jest to zjawisko przybierające na sile, gdyż usługi opiekuńcze w warunkach domowych wykonywane są przez kobiety i dziewczęta, z których wiele jest migrantkami lub członkami społeczności znajdujących się w trudnej sytuacji. Z tych powodów narażone są na łamanie praw człowieka i pracownika,